ಮುದ್ದಣ್ಣನ ಖೋಲಿ...
ಸುಮಾರು ಮೂರು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮಾತು, ನನ್ನ ಡಾಕ್ಟರ್ ಅಣ್ಣನ ಮಗನ ಚೌಲ ಕರ್ಮ (ಜಾವಳ)ವನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಮುನ್ನಾದಿನ ಪುಟ್ಟ ಮಗು ಅದೇಕೋ ಜ್ವರ ಬಂದು ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಬಹಳ ಅಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅಣ್ಣ ಅಲೋಪತಿ ಔಷಧಿಯ ಸಿರಪ್ ಎರಡು ಮೂರು ಸಲ ಹಾಕಿದರೂ ಮಗುವಿನ ಜ್ವರ ಹಾಗೂ ಅಳು ಎರಡೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವ ಯಾವ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ನಿವೃತ್ತಿಯ ನಂತರ ಹೋಮಿಯೋಪಥಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಎಂದೇ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರು ಇನ್ನೂ ಮಾತಾಡಲು ಬರದ ಮಗುವಿನ ಅಳುವ ರೀತಿಯನ್ನು (ದಯನೀಯ/ಕರುಣೆ ಬರುವ ಅಥವಾ ಕಿರಿಕಿರಿ ಉಂಟು ಮಾಡುವ/ ಸಿಟ್ಟಿಗೆಬ್ಬಿಸುವ) ಗಮನಿಸಿ ಅದಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಎರಡು ಸಾಬುದಾಣಿ ಗಾತ್ರದ ಸಿಹಿ ಹೋಮಿಯೋಪಥಿ ಗುಳುಗೆಗಳನ್ನು ಮಗುವಿನ ನಾಲಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟರು. ಏನಾಶ್ಚರ್ಯ ದಿನವಿಡೀ ಜ್ವರದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ ಕೂಸು ಅರ್ಧ ತಾಸಿನಲ್ಲಿ ಜ್ವರ ಇಳಿದು ಕುಲು ಕುಲು ನಗಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಇಡೀ ದಿನ ಜ್ವರದಿಂದ ಬಳಲಿ ಅಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಗುವಿನ ಚೌಲಕರ್ಮವನ್ನು ಮರುದಿನ ಹೇಗೆ ನೆರವೇರಿಸುವದೋ ಎಂದು ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಅತ್ತಿಗೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟರು. ಆದರೆ ಇತ್ತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದ ಇತರ ಮಮ್ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಹಠಮಾರಿತನ ದಿಂದ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದಳು. ಅವಳ ತಾಯಿ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಸಮಾಧಾನ ಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿರೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಅತ್ತಿಗೆಯವರು ಹಠಮಾಡಿ ಅಳುತ್ತಿರುವ ಈ ಮಗುವಿಗೆ ಯಾವ ಹೋಮಿಯ...